Ο Κύριος μας αγαπά περισσότερο από όσο μπορούμε εμείς να αγαπήσωμε τον εαυτό μας. Αλλά η ταλαίπωρη ψυχή σκέφτεται μέσα στη θλίψη της πως ο Κύριος την λησμόνησε και δεν θέλει καν να την δει, κι έτσι πάσχει και βασανίζεται.
Δεν είναι έτσι όμως αδελφοί. Ο Κύριος μας αγαπά απεριόριστα και μας δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτός μας παρηγορεί και καθόλου δεν θέλει να βρίσκεται η ψυχή σε στενοχώρια και αμφιβολία για την σωτηρία μας.
Πίστευε ακράδαντα πως πάσχομε μόνο μέχρι να ταπεινωθούμε. Μόλις ταπεινωθούμε, έρχεται το τέλος των θλίψεων, γιατί το Πνεύμα του Θεού πληροφορεί την ψυχή, εξαιτίας της ταπεινώσεως, πως εσώθηκε.
Ας είναι μεγάλη η δόξα του Κυρίου, γιατί μας αγαπά τόσο πολύ κι η αγάπη Του αυτή γνωρίζεται από το Άγιο Πνεύμα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------- Την παραγματοποίηση της Εκκλησίας του Χριστού στην ιστορία δεν πρέπει να τη βλέπουμε ούτε σαν απόκτηση υλικής δύναμης ή πολιτικής επιδράσεως, έστω και παγκόσμιας(Λουκ.θ' 25), ούτε ακόμα σαν επίτευξη αρμονικής διαρθρώσεως του "όλου" . Το υψηλότερο και τελειότερο από όλα είναι η ανύψωση των πιστών "εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού" (Εφεσ. δ' 13). Αυτό είναι το πιο σπουδαίο και βαθύ πρόβλημα όλου του χριστιανικού κόσμου και θα ήταν ευχής έργο να συγκεντρώσουν σ αυτό την προσοχή τους όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι χριστιανοί. Είναι απαραίτητο να εννοήσουμε πως η "προ-δογματική" ζωή στρέφεται γύρω από ηθικές έννοιες και αξίες, που βρίσκονται κάτω από το επίπεδο της Αποκαλύψεως που μας δόθηκε. Ο λόγος του Χριστού και οι εντολές Του δεν είναι στ ανθρώπινα μέτρα ούτε δόθηκαν από άνθρωπο, αλλά αποτελούν την προβολή της Θείας Αιωνιότητας στο γήινο επίπεδο.
Άγιος Σιλουανός, σελ.325, 129, εκδ. 1988
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου