Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Ρωτήθηκε κάποτε ένας ερημίτης...

- Πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους επαίνους και τα εγκώμια;

Και απάντησε.
- Να έχετε ταπείνωση και να γνωρίζεται καλά τον εαυτό σας. Να σας πω ένα παράδειγμα. Όταν σκαλίζω στο ξύλο την μορφή αγίου και τελειώνω, νομίζω ότι είναι καλή.

Την ξανακοιτάω μετά από λίγο και βλέπω ότι έχει ελλείψεις.

Αν βάλω τον φακό θα δω ότι δεν είναι τίποτα το σπουδαίο. Το ίδιο πάλι και με τα χέρια. Βλέπουμε ότι είναι καθαρά. Αν βάλουμε όμως τον φακό, θα δούμε ότι έχουν βρωμιά και πολλά μικρόβια.

Έτσι, να κοιτάμε προσεκτικά τον εαυτό μας και θα Βλέπουμε ότι δεν είμαστε τίποτα κι ας λέει ο κόσμος!

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Συζήτηση με τον Κένεθ Κλάους


Για την προσευχή


«Τα πάθη που ταλαιπωρούν τον άνθρωπο και τον βαραίνουν, με την προσευχή και την προσοχή και συνετόν αγώνα φεύγουν, ο άνθρωπος καθαρίζεται και λάμπει.
Ο αγώνας όμως για το πάθος του εγωϊσμού είναι σκληρός και συνεχής. Πολύ δύσκολα απαλλάσεται ο άνθρωπος από αυτόν. Φεύγει όλως διόλου με τον θάνατον».
Γέρων Σωφρόνιος





Κάναμε περίπατο με τον Γέροντα στον δρόμο έξω από το Μοναστήρι. Μου μιλούσε για την προσευχή, πόσο βοηθάει τον άνθρωπο. Η προσευχή του πνευματικού, έλεγε, είναι αποτελεσματική, όταν γίνεται αποδεκτή. Αλλά στις περιπτώσεις που δεν επηρεάζει η προσευχή για να λυθεί κάποιο πρόβλημα, να αναπαύσει και να φωτίσει τον άνθρωπο, τότε σημαίνει ότι ο άνθρωπος για τον οποίο προσεύχεσαι έχει ένα βαθύτερο προσωπικό πρόβλημα, που πρέπει να το εντοπίσει και να ταπεινωθεί. Τότε η προσευχή ενεργεί πολύ αποτελεσματικά.
Κάποτε μια φίλη μου, που είχε ένα σοβαρό πρόβλημα και δεν έβρισκε λύση και παρηγοριά για πολλά χρόνια, πήγε να ιδεί τον Γέροντα με το παράπονο πως κανείς δεν μπορεί να την βοηθήσει, εννοώντας και τον Γέροντα. Ο Γέροντας χωρίς να ακούσει το παράπονό της, της λέει:
‐ Αν οι προσευχές μας δεν μπορούν να βοηθήσουν, τότε κάτι υπάρχει μέσα σου πολύ βαθύ ατακτοποίητο. 
Αναμνήσεις από το γέροντα Σωφρόνιο 
Δήμητρας Δαβίτη