Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Το πρόγραμμα της μοναχικής ζωής

 Ζητώ τις προσευχές σας, για να με βοηθήσει ο Θεός να σας μιλήσω. Ο σκοπός μου ειναι να σας βοηθήσω να αγωνιστείτε ενάντια στη "ρουτίνα" της μοναχικής ζωής, ώστε να παραμένετε με το νου σας πραγματικά εκεί όπου είναι ο Χριστός, στα δεξιά του Πατρός. Ωστόσο, τα μέσα που διαθ'ετω είναι πολύ πενιχρά...
  Οι άγιοι Πατέρες, όπως ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος και άλλοι ασκητές, απαιτούν από τον μοναχό αδιάλειπτη νοερά εν τω Θεώ παραμονή. Η καθημερινή ζωή είναι γεμάτη περισπασμούς, εντυπώσεις, και έτσι διακόπτεται μέσα μας αυτή η θεωρητική εν τω Θεώ ζωή.
  Την τελευταία φορά σας μίλησα για το πως μπορούμε να διατηρήσουμε τη συνείδησή μας ζώντας στον κόσμο αυτό, ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων. Μία από τις βασικότερες επιδιώξεις μας στο πρόγραμμα της μοναχικής ζωής είναι να αποκτήσουμε με την τήρηση των εντολών του Χριστού την κατάσταση της απαθείας, δηλαδή τον αγιασμό΄ την κατάσταση κατά την οποία κανένα πνευματικό φαινόμενο δεν μπορεί πλέον να διακόψει μέσα μας την θέα του απαθούς Θεού. Αν θεωρούμε την απάθεια ως το σκοπό της ζωής μας και το νόημα της προσελεύσεώς μας στη Μονή, τότε όλη η μορφή της ζωή μας αλλάζει.
  Το αποτέλεσμα της πτώσεως συνίσταται στο ότι ο άνθρωπος από εικόνα Θεού, εικόνα του Απολύτου Όντος, "εξέπεσε" στην κατάσταση που σήμερα ονομάζουμε εγωισμό ή φιλαυτία. Η φιλαυτία 'εγινε το χαρακτηριστικό γνώρισμα της πτώσεως αυτής και η παρουσία της απώλειας, του θανάτου, μέσα μας.
  Μολονότι η αποκάλυψη του Θεού δόθηκε με τη μορφή του "Εγώ", "Εγώ ειμί ο Ών", ωστόσο στη συγκεκριμένη πρόταση η λέξη "εγώ" είναι ο σημαντικότερος όρος, διότι δηλώνει το πρόσωπο. Αλλά το πρόσωπο δεν ζει απομονωμένο στο εγώ του. 
  Ο εγωισμός είναι η αιτία όλων των τραγωδιών της ζωής του ανθρώπου, της ανθρωπότητος, επάνω στη γη. Αποτελεί  κατάσταση αντίθετη προς εκείνη στην οποία μας καλεί η εντολη του Θεού. Ο Θεός μας έδωσε εντολή να αγαπάμε τον πλησίον, τον κάθε συνάναθρωπό μας, όπως τον εαυτό μας.
  Βέβαια, ομιλώ έχοντας υπ'  όψιν μου την ευαγγελική έννοια του πλησίον σύμφωνα με το Ευαγγέλιο και όχι σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη. Η Παλαιά Διαθήκη έλεγε, "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν και μισήσεις τον εχθρόν σου", ενώ ο Κύριος εδωσε την εντολή: " Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών". 
  Στο βιβλίο μου για τον Γέροντα Σιλουανό γράφω ότι η εντολή αυτή του Χριστού προσδίδει σε όλες τις άλλες εντολές απόλυτο χαρακτήρα, αιώνιο και άπειρο. Και γι΄αυτό το λόγο, ο Χριστιανισμός παραμένει για τον κόσμο ένας "θάνατος"΄ θάνατος του εγωισμού. Γι ' αυτό ο Κύριος λέει: " Έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά Μου". Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο, ακόμη και οι μοναχοί να ταλαιπωρούμστε από τον λόγο αυτό, διότι δεν είναι καθόλου στα μέτρα μας. Καταπονούμαστε στην προσευχή για να τηρήσουμε την εντολή του Θεού. Περνούν χρόνια, δεκαετίες, και δεν κατορθώνουμε το ποθούμενο. Από την καταπόνηση αυτή γεννιέται η αποστροφή. Σας ικετεύω όμως, να έχετε υπ΄ όψιν ότι η αποστροφή αυτή είναι η φωνή του θανάτου μέσα μας! Μολονότι είναι δύσκολο να μιλήσουμε για την εντολή αυτή-διότι όλοι μας απέχουμε πολύ από το ύψος του Θείου Λόγου- είναι όμως προτιμότερο να μιλούμε γι΄ αυτήν παρά για οτιδήποτε άλλο. Διαφορετικά όλα είναι κενά εδώ στη γη και τίποτε δεν θα πάρουμε από εδώ για την εκεί ζωή, που είναι αιώνια ζωή εν τω Θεώ.
  Ένα από τα σημεία του εγωισμού είναι η παρουσία κάποιου αισθήματος ζήλιας μέσα μας. Πρέπει να αποφεύγουμε το αίσθημα αυτό σαν μαύρο θάνατο. Η γνήσια χριστιανική ζωή μας ελευθερώνει από τη ζήλια.  Στο Ευαγγέλιο υπάρχει η υπέροχη παραβολή για τον άσωτο υιό. Όταν ο Θεός έκανε συμπόσιο στους ουρανούς διότι ο άσωτος του υιός επέστρεψε στους πατρικούς κόλπους, τότε ο πρεσβύτερος υιός, που δεν γνώρισε πτώση, έπεσε ξαφνικά θύμα της ζήλιας: " Όλη τη ζωή μου εργάζομαι για σένα, και συ ποτέ δεν το έκανες αυτό για μένα"! Και ο Πατέρας του απαντά: " Όλα όσα ανήκουν σε μένα ανήκουν και σε σένα. Γι΄ αυτό λοιπόν πρέπει να χαίρεσαι για τη σωτηρία... Ο αδελφός αυτός ήταν νεκρός, ξαναέζησε και ήρθε σε μας". Αν λοιπόν έχουμε τέτοια πεποίθηση, ότι "όλα όσα έχει ο Θεός θα είναι δικά μας", το σκοτεινό πάθος της ζήλιας δεν θα βρει χώρο μέσα μας.
  Γνωρίζετε από τα Ευαγγέλια ότι ο Πιλάτος διαπίστωσε πως από φθόνο παρέδωσαν το Χρστό΄ όχι δηλαδή εξαιτίας κάποιων πραγματικών παραβάσεων, αλλά μόνο γιατί προκάλεσε το μίσος τους με τα θεϊκά Του θαύματα. Όπως βλέπετε, η ζήλια αυτή φόνευσε τον Θεό! Η ίδια φονεύει και τον αδερφό! Έτσι λοιπόν, όταν εμφανίζεται μέσα μας κίνηση μίσους, τότε οφείλουμε να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε στην εξουσία του μαύρου θανάτου. Οφείλουμε ασφαλώς να ζούμε έτσι, ώστε όχι μόνο να μη ζηλεύουμε, αλλά ακόμη και να χαιρόμαστε κάθε φορά που κάποιος υπερέχει από εμάς σε οτιδήποτε. Αν λοιπόν τηρούμε σωστή στάση, τότε το πάθος αυτό, που καταστρέφει όλη τη ζωή των ανθρώπων, δεν θα βρει χώρο μέσα μας, και η ζωή μας θα είναι εντελώς διαφορετική ως προς το ποιόν της. Τότε εύκολα στερεώνεται η ενότητα του πνεύματος και η ζωή της αδελφότητός μας θα είναι πραγματικά γεμάτη από τη Θεία παρουσία.
  Πριν από την έξοδό μου θέλω να χαράξω στις καρδιές σας το λόγο αυτό, ώστε να ζείτε πραγματικά κοντα στον Θεό και να μην υπάρχει τίποτε άλλο στη συνείδησή σας. Μην επιτρέψετε με κανέναν τρόπο και σε κανέναν άνθρωπο να αποσπάσει από την πνευματική σας συνείδηση την αγάπη του Χριστού, που δεν γνωρίζει ζήλια, αλλά χαίρεται για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου. Από αυτό προκύπτει το συμπέρασμα ότι πρέπει να προσεύχεσθε πρωί και βράδυ, και στον ναό και έξω από τον ναό, για να διαφυλάξετε τη Θεία εντολή της αγάπης προς τον πλησίον. 



Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ
Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας
Τόμος Α΄σελ. 148-152

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου