Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Όσιος Δαυίδ ο εν Ευβαία

Ο 'Οσιος Δαυίδ γεννήθηκε στη Γαρδενίτσα (τέως κτηματική περιφέρεια της κοινότητας Κυπαρισσίου) πιθανότατα το τελευταίο τέταρτο του 15ου αι. μ.Χ. (Περί το 1490 συμπεραίνει ο Χ.Γ. Πετρινέλης, άλλοι συγγραφείς περί το 1485 και ο Μητρ. Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Θεόφ. Καναβός περί το 1519 ) του Νομού Φθιώτιδας και έζησε περίπου από το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα ως το πρώτο μισό του 16ου αιώνα.
Υπήρξε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας το διάστημα 1520-1532 και κατόπιν μετέβη στη Βόρεια Εύβοια, στις Ροβιές του σημερινού Δήμου Ελυμνίων, όπου ίδρυσε φημισμένο μοναστήρι που πλέον φέρει το όνομά του. Ήταν ένας από τους φωτισμένους διδασκάλους του Γένους, ο οποίος προσέφερε πολλά στην παιδεία των υποδουλωμένων Ελλήνων, και ταυτόχρονα ένας Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στον οποίο αποδίδεται πλήθος θαυμάτων.
Σε ηλικία τριών ετών είδε σε όραμα τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ο οποίος τον παρότρυνε να τον ακολουθήσει.
Σε ηλικία δεκαπέντε ετών έφυγε από την πατρίδα του για να υπηρετήσει σε ένα μοναστήρι στην Μαγνησία με τον ιερομόναχο Ακάκιο όπου έμεινε πέντε χρόνια.
Στη συνέχεια ο Όσιος Δαυίδ μαζί με τον Γέροντα Ακάκιο έφυγαν από το μοναστήρι της Μαγνησίας και πήγαν στο μοναστήρι του Κομνηνείου στην περιοχή της Όσσας , όπου ο Όσιος δέχτηκε το αξίωμα της διακονίας.
Μετά από λίγο καιρό ο Ακάκιος και ο Όσιος πήγαν στο Άγιο Όρος στη Λαύρα του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου για να προσκυνήσουν τα ιερά κοινόβια. Μετά ο Όσιος ακολούθησε τον Ακάκιο ο οποίος είχε χειροτονηθεί ως Αρχιερέας της «Αγιοτάτης Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Άρτης» στην επισκοπή του, όπου σύντομα τον χειροτόνησε Ιερέα και Λειτουργό των Αγίων του Θεού Μυστηρίων.
Για μικρό χρονικό διάστημα ο Δαυίδ διακόνεψε ως ηγούμενος στη Μονή της Θεοτόκου της Βαρνάκοβας, φεύγοντας από εκεί πήγε στο όρος Στείρι ανάμεσα στον Ελικώνα και τον Παρνασσό όπου ίδρυσε ένα μικρό μοναστήρι, αργότερα όμως κατηγορήθηκε ότι ήταν η αιτία φυγής μερικών σκλάβων ενός Αγαρηνού άρχοντα της Λιβαδειάς και για το λόγο αυτό βασανίστηκε και φυλακίστηκε, όταν ελευθερώθηκε δεν επέστρεψε στο Στείρι αλλά αναζητώντας ένα τόπο να ασκητέψει βρέθηκε στην Εύβοια. Εγκαταστάθηκε στον τόπο που τώρα βρίσκεται το μοναστήρι προς τιμή του, που τότε υπήρχε ένα ερειπωμένο εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού πάνω από τις Ροβιές Ευβοίας.
Καθώς η φήμη του εξαπλώνονταν όλο και περισσότεροι Χριστιανοί πήγαιναν κοντά του, δημιουργήθηκε έτσι η ανάγκη να κτισθεί ένα μοναστήρι, έτσι ο Όσιος έφυγε για να κάνει εράνους μεταξύ των Χριστιανών και έφτασε μέχρι την Ρωσία. Αφού συγκέντρωσε τα απαραίτητα χρήματα σε λίγα χρόνια ολοκληρώθηκε το μοναστήρι αφιερωμένο στη δόξα της Μεταμορφώσεως του Δέσποτα Χριστού. Ο Όσιος έμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του, την πρώτη Νοεμβρίου, σε βαθιά γεράματα.
Η μνήμη του Οσίου Δαυίδ τιμάται κάθε χρόνο την 1η Νοεμβρίου.

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Τι είναι Άγιος και τι Όσιος;

Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.
Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α’,7 – Α’ Κορ. α’,1-2 – Εβρ. ς’,10).
Στον 4ο αιώνα ο τίτλος “Άγιος” αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς ΄”φίλους του Θεού”, που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: “Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα”.
Πρώτη από όλους τον τίτλο της “Υπέρ Αγίας” έλαβε η Παρθένος Μαρία. Ακολούθησαν οι Απόστολοι του Κυρίου. Οι Άγγελοι καθώς και πολλά από τα “Δίκαια” πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα μπορούσαν να μην πάρουν τοξν τίτλο αυτόν, όπως φυσικά Άγιος δεν θα μπορούσε να μην ονομαστεί και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Βαπτιστής. Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται μία ιεράρχηση στην ταξινόμηση των Αγίων.
Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:
- Δίκαιοι.Είναι όλοι οι “Δίκαιοι” που έζησαν προ Χριστού έχοντας πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό και ήλπιζαν ή προφήτευσαν τον ερχομό του Μεσσία – Χριστού.
- Απόστολοι και Αποστολικοί Πατέρες.Τον τίτλο αυτό πήραν οι μαθητές του Κυρίου και οι μαθητές αυτών.
- Μάρτυρες.Ονομάζονται όλοι όσοι μαρτύρησαν για την πίστη τους, βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μεγάλους διωγμούς. οι Μάρτυρες είναι χιλιάδες: Γυναίκες, άντρες, νέοι, γέροι και παιδιά, και φυσικά δεν είναι όλοι γνωστοί.
- Μεγαλομάρτυρες.Όσοι από τους Μάρτυρες υπέστησαν μεγάλα βασανιστήρια και θανατώθηκαν με φρικτό – βάρβαρο τρόπο, έχουν πάρει από την Εκκλησία αυτόν τον τίτλο.
- Ιερομάρτυρες.Ονομάζονται όσοι απ΄λο τους Μάρτυρες ήταν Ιερομένοι.
- Οσιομάρτυρες.Οι μοναχοί, οι ασκητές και οι ερημίτες έλαβαν αυτόν τον τίτλο.
- Νεομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι Άγιοι που μαρτύρησαν επί Τουρκοκρατίας.
- Ομολογητές. Ονομάζονται οι Άγιοι που διώχθηκαν και βασανίσθηκαν, που ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά που τελικά δεν θανατώθηκαν.
- Όσιοι. Οι Άγιοι (ερημίτες, αναχωρητές, ασκητές…) που εγκατέλειψαν τον κόσμο και αφιερώθηκαν εξ ολοκλήρου στον Θεό. Τον λάτρεψαν σε ερήμους και σε κακοτοπιές με πίστη και εγκαρτέρηση για όλη τους την ζωή και τελικά “κοιμήθηκαν εν ειρήνη”, ονομάσθηκαν Όσιοι.
- Οσιοπαρθενομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι γυναίκες μοναχές, μάρτυρες της πίστης που θανατώθηκαν με μερτυρικό τρόπο.
- Ισαπόστολοι. Όλοι όσοι έκαναν αποστολικό έργο ισάξιο των Αποστόλων ονομάσθηκαν έτσι.
- Πατέρες της Εκκλησίας.Οι μοναχοί, οι κληρικοί και ιδιαίτερα οι Επίσκοποι που διακ΄ρίθηκαν για το έργο τους δικαίως κατέχουν αυτόν τον τίτλο.
- Απολογητές. Όλοι όσοι ανέλαβαν να υπερασπιστούν τον Χριστιανισμό απέναντι σε φιλόσόφους, ηγεμόνες, βασιλείς και αυτοκράτορες, θεωρητικά ή γραπτά, με επιστολές ή με τον λόγο τους αναγορεύτηκαν σε “Απολογητές” της πίστης μας.
- Θεολόγοι. Φυσικά τρεις μόνο κατέχουν αυτόν τον τίτλο. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και ο Συμεών ο νέος Θεολόγος. Αυτοί όχι μόνο Θεολόγησαν με τα γραπτά τους, αλλά και με το παράδειγμα της ζωής τους.

Από το βιβλίο: “ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΝΕ”